کد مطلب:94655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
[صفحه 609] مرا بر شامیان اعتقاد و اطمینانی نیست شامیان مردمی اوباش و سخت دلند. بندگانی هستند دون همت، كه از گوشه و كناری گرد هم آمده اند، و اصل و نسبشان ناشناخته است آنان از جمله كسانی هستند كه سزاوارند تا نیك و بدشان آموخته شود، شاید تربیت و ایمان یابند. میتوان ایشان را كار آزموده كرد و زمامدارشان شد، و در این راه یاریشان كرده و براه راستشان برد. شامیان از مهاجر و انصار و یا از مردم مدینه نشین نبوده و جزو كسانی نیستند كه ایمانی و اعتقادی پایدار داشته باشند. بدانید كه این ملت برای نیل به هدف و خواسته های خویش، نزدیكترین كس را برگزیدند و شما هم برای آنچه از آن بیزارید، آشناترین فرد را انتخاب كردید. گوئی همین دیروز بود كه شما با عبدالله ابن قیس روی در رو شدید، و او میگفت: ای كوفه نشینان، این جنگ فتنه ای عظیم است. دست از زه كمان خود بردارید، تیری رها مسازید و تیغ هاتان را در نیام كنید. اگر این سخنش از روی صدق و راستی بود، پس به چه سبب مرتكب چنان خطائی شد و نزد ما آمد تا در جنگ یاریمان كند، حال آنكه اجباری در كارش نبود؟ اما اگر دروغ میگفت و بهتان میزد، پس تهمت بر او بستن رواست. پس، آنچه در سینه پر كینه عمرو ابن عاص است، همان بهتر كه با قدرت عبدالله ابن عباس نابود شود. و شما این فرصت مغتنم را بیهوده از دست مدهید و شهرهای دور و نزدیك اسلامی را از تسلط ستمگران حفظ كنید. مگر نمی بینید كه چگونه در شهر و دیارتان، خون و خونریزی براه می اندازند تا شما را نابود سازند؟ مگر نمی نگرید كه چگونه به صخره سخت موطنتان، تیر بلا می افكنند تا معدومتان كنند؟
صفحه 609.